De merglepel, in het Italiaans bekend onder de prachtige term esattore, kan over het algemeen twee doelen dienen: aan de ene kant heeft het meestal een vork voor het pulken in kreeft en andere schaaldieren. De lepel, aan de andere kant, is voor het verwijderen van beenmerg, bijvoorbeeld in de ossobuco. Je schraapt met het lepeltje langs het bot en vangt zo het merg op. Er zijn ook versies met alleen een lepeltje, of twee lepels van verschillende afmetingen. In de tijd dat mergpijpjes er populair waren, zo rond 1700, werd dit keukengerei in de gegoede burgerij geïntroduceerd. De naam esattore is overigens interessant: het is de verkorte versie van ‘esattore delle tasse’, oftewel degene die vroeger in Italië huis-aan-huis de belasting kwam innen. Deze lieden stonden er klaarblijkelijk om bekend dat ze je het vlees van het bot schraapten…
Voor merglepels moet u op zoek in de betere kookwinkels, het liefst meteen maar in Italië of Frankrijk, of bij antiquairs.
Franse term: curette à moelle
Engelse term: bone marrow spoon
Duitse term: Marklöffel