Carpaccio di cervo
Van origine is een carpaccio flinterdun gesneden entrecote, zonder de vetrand. Het verhaal is dat het oorspronkelijk een gerecht werd bedacht in 1950 in Venetië, Italië door Giuseppe Cipriani, eigenaar van Harry’s Bar in Venetië. De bar was “the place to be” in die jaren en werd bezocht door tal van beroemdheden. Gravin Amalia Nani Mocenigo, een “habituée” van het etablissement, had bloedarmoede en moest van haar dokter rauw rood vlees eten. Maar ja – lekker is dat niet, natuurlijk. Cipriani kwam de contessa tegemoet en bedacht de carpaccio. Hij droeg hem op aan de schilder Vittore Carpaccio, van wie in die dagen een tentoonstelling liep in de stad.
Verbasteringen
Zoals zo vaak met beroemde recepten is het recept van carpaccio ook een eigen leven gaan leiden. Eerst werd de dressing grondig door iedereen “geprivatiseerd”, en vervolgens gingen de culinaire fenomenen van de wereld ook nog eens met het hoofdbestanddeel aan de haal. Inmiddels wordt de vleesvariant vaker van ossenhaas gemaakt dan van lende en is er zelfs al een carpaccio van gerookte kipfilet terwijl ook al visvarianten (rauwe tonijn, marlijn, zalm, zwaardvis, coquilles, noem maar op) bestaan. Dat is eigenlijk gek want viscarpaccio had allang een naam – ceviche. Maar goed… wie zijn wij? Dát kunnen wij natuurlijk eveneens. En kijk eens aan – er komt nog iets superlekkers uit ook! Vandaar dat we u dit recept niet willen onthouden: Carpaccio van hertenbief!
Meer weten over de termen die in dit recept gebruikt worden? Klik op de links!
De dag tevoren:
De dag zelf:
Serveertip:
Carpaccio is lekker met brood. Wildcarpaccio ook. Wild combineert goed met zoet, dus wij adviseren een iets zoetere broodsoort, zoals maisbrood of, nog beter, briochebrood.
Dank u wel, veel kookplezier en alvast...eet smakelijk!