Paardenbloemen worden gegeten. De bladeren worden hiertoe overdekt met zand, waardoor ze verbleken. Ze worden dan molsla genoemd. Het is het jonge blad van de paardenbloem. Paardenbloemen zijn heel algemeen en komen sinds een eeuwigheid voor in Afrika, Azië en Europa. De bloem is door de mens verspreid. en is door toedoen van de mens over vele andere plaatsen verspreid. De naam molsla is ontstaan doordat vroeger in de lente in molshopen naar gebleekte paardenbloem-bladeren werd gezocht. Inmiddels is door veredeling is een verbeterde, bladrijke molsla verkregen, die lekkerder is dan wilde molsa. Molsla wordt op diverse markten in Europa in het voorjaar als groente aangeboden. In Nederland en België is het niet ruim verkrijgbaar. In Italië is een nauwe verwante van molsla, cicoria (waar ons woord cichorei weer verwant aan is) zeer in trek. Uit dezelfde familie komen de krulandijvie, beter bekend als frisée, witlof, roodlof en radicchio. Kenmerk voor de hele familie is de intens bittere smaak.
Zie ook: radicchio, frisée, roodlof , andijvie
Franse term: Salade de pissenlit
Duitse term: Löwenzahnsalat
Engelse term: Dandelion salad
