Een van de producten waarmee Umbrië zich als gastroprovincie probeert te profileren is farro, een graan dat al door de oude Romeinen werd geteeld. Meestal wordt farro vertaald als spelt, maar er bestaan serieuze bronnen die aangeven dat die twee weliswaar familie van elkaar zijn, maar toch niet hetzelfde.
Zowel farro als spelt waren de laatste vijftig jaar veroordeeld tot een roemloos leven in de schappen van obscure macrobiotische winkeltjes. De laatste jaren hebben ze echter handig mee kunnen liften op het succes van de authentieke, seizoensgebonden streekkeuken. Inmiddels is farro zo’n beetje tot cultgraan verheven.
