Ook wel zure kers of morel. De kers is een populaire steenvrucht. De overlevering zegt dat ze oorspronkelijk komen uit Kerasunta in Noordoost-Anatolië. Daar vandaan zouden de Romeinen ze hebben meegenomen rond het jaar 70 v.Chr.
Er zijn, ook botanisch gezien, 2 soorten kersen:
- zoete kers (Prunus avium)
- zure kers (Prunus cerasus).
In België wordt de zoete kers gewoon ‘kers’ genoemd, en de zure kers ‘kriek’. De zoete kers wordt voornamelijk vers geconsumeerd en de zure kers wordt in onze regio meer voor de industriële verwerking gebruikt. In Oost-Europa wordt ook de zure kers veel gegeten, ingeweckt, in gebak enz.
Belangrijke soorten krieken zijn de morel en de amarel, waar de beroemde amarenakersen op siroop van worden gemaakt. De Amarenakers werd ontwikkeld door Gennaro Fabbri, die in 1905 het bedrijf Fabbri, in eerste instantie een likeurstokerij, oprichtte. Voor de productie worden zure kersen gebruikt, oorspronkelijk uit de buurt van Bologna en Modena in Italië. De kers wordt geconserveerd in dikke siroop volgens een recept van Rachele Buriani, Gennaro’s vrouw. Deze bijzonder smakelijke kers heeft Fabbri wereldberoemd gemaakt. Inmiddels zijn er ook andere fabrikanten (zie afbeelding). Amarenen worden veel gebruikt in ijs, gebak, limonadesiroop en dergelijke. Uit granita (ook wel grattachecca), Italiaans schaafijs dat veel in de zomer wordt genuttigd, is amarena niet weg te denken.
Zie ook:
Franse term: Cerises amarena
Duitse term: Amarenakirsche
Engelse term: Amarena cherry